Inzicht in stressoren
Stresscoach Mariska Borghouts is in gesprek met een pedagogisch medewerkster, die vertelt het ontzettend druk te hebben, over te lopen in haar werk en zich zorgen maakt over haar opbouw in haar functie. Om mee te beginnen vraag ik haar waar ze tegenaan loopt in het werk.
Ze vertelt veel taken te hebben en dat naast het “met de kinderen bezig zijn” er veel administratief werk bij komt kijken en ze het niet meer overziet. Daarbij klinkt in haar verhaal door dat zij vooral graag oplossingen bedenkt, er geen lijn zit in haar werk en ze pakt aan wat op haar pad komt.
Ik bespreek dit met haar en vraag aan haar hoe haar planning er uitziet op een dag en ze vertelt gewoon aan de slag te gaan met alles wat zich aandient. Dat zijn dus de activiteiten met de kinderen, de administratie, de huishoudelijke taken en daarnaast nog overleg of zij werpt zich op als degene die een extra taak ook nog eens oppakt. Op haar werk maakt haar manager de dagplanning.
Ik vraag haar wat haar planning zou zijn, hoe wil zij de dag indelen en welke taken zijn daarin prioriteit? Is het handig om dat van een manager af te laten hangen.
Ze is even verbaasd, maar antwoord dan vrij direct daarna dat ik een goed punt heb. Dus ik vraag nogmaals hoe ziet jouw planning er dan uit? Als opdracht krijgt ze dit mee, om dat de komende 2 weken per dag te gaan bijhouden en daarnaast in kort overleg met haar teamgenoten uit te spreken wie, welke taken op die dag doet.
Vervolgens spreken we verder over de taken. Ik vraag haar wat zij op een dag doet en ze noemt een lijst met bezigheden, waarbij mij opvalt dat zij ook dikwijls noemt dat zij taken van anderen op zich neemt. Ik bespreek met haar wat haar taken zijn; wat heeft prioriteit? Wat moet er die dag gebeuren en wat kan later? Ook dat mag ze gaan bijhouden. Ze vertelt dat er regelmatig iets aan haar gevraagd wordt en dat zij het vervolgens oppakt en oplost. Ik vraag haar wat er gebeurt als zij dit doet. Wordt haar takenlijst dan minder of alleen maar meer en bovendien; is het haar verantwoordelijkheid om alles wat collega’s vragen meteen op te lossen of kunnen die collega’s dat prima zelf? Want door alles op te lossen, ontneem je de ander ook zijn verantwoordelijkheid.
Ze laat dit bezinken en vertelt dan dat het haar niet opviel, maar dat ze het nu veel drukker krijgt omdat ze naast haar eigen werk ook dit nog eens extra oppakt. En ook dit is weer een opdracht: leg zaken terug bij collega’s, houd je aan je eigen planning en eigen taken. Dat betekent niet dat je star bent, maar dat je je verantwoordelijkheid voor jezelf pakt en daardoor dus eigen taken afkrijgt. Dit geeft uiteindelijk een beter gevoel, geeft meer inzicht en je krijgt daardoor meer ruimte in je hoofd i.p.v. dat je dingen vergeet, constant een gevoel van druk hebt en angst om collega’s teleur te stellen. Vooral dit laatste is een patroon wat vaak diep ingesleten is, maar waar we ook verder op doorpraten, om zo inzicht te krijgen waarom zij dit doet en wat het haar zal opleveren als zij zich anders gaat opstellen naar collega’s.
Verder bespreken we nog het onderdeel pauze. Ze geeft aan dat ze die niet heeft en niet plant en eigenlijk gewoon doorgaat tot het einde van de dag. Ik raad haar aan om af en toe even afstand te nemen van haar werkplek. Even naar buiten voor een frisse neus, tussendoor een kop koffie drinken, rustig te lunchen tussen de middag en na het werk vooral even te ontspannen voordat ze weer aan haar privé taken begint.
En zo komen in een gesprek meerdere onderdelen aan de orde: patronen, structuur creëren, planning maken, doelen stellen, rust en pauze nemen. Dit draagt allemaal bij om ten eerste inzicht te krijgen in jezelf, maar ook de tools te krijgen om ermee aan de slag te gaan. En uiteindelijk bevordert dit het herstel, waardoor mensen beter in hun vel gaan zitten, zowel mentaal als fysiek.
