Sociaal domein onderzoek
Het doel van de Participatiewet is om zoveel mogelijk mensen te laten participeren aan het arbeidsproces. Meer en meer gemeentes krijgen te maken met mensen met medische beperkingen; voor deze mensen kan de zoektocht naar betaald werk lastiger zijn. Dit mede omdat de gemeentes er sinds de komst van de Participatiewet per 2015 een taak bij hebben gekregen. Voor de invoering van de Participatiewet was het UWV verantwoordelijk voor mensen met een arbeidsbeperking in de Wajong, nu zijn de gemeenten hiervoor verantwoordelijk gesteld. Ook vallen mensen met een arbeidsbeperking die voorheen via de Wet Sociale Werkvoorziening in een sociale werkvoorziening zouden gaan werken, nu onder de verantwoordelijkheid van gemeenten. Om passend werk te vinden voor deze mensen is er het sociaal domein onderzoek van Puls.
Het doel
Tijdens het sociaal domein onderzoek vertaalt de arbeidsdeskundige de beperkingen van de persoon die de uitkering ontvangt in praktische mogelijkheden richting werk, wat is er wel mogelijk? En via welke weg kunnen deze mogelijkheden worden bereikt? De opdrachtgever ontvangt van de arbeidsdeskundige een rapportage met heldere conclusies en concrete adviezen. De rapportage kan een klantmanager van de gemeente helpen om de bijstandsgerechtigde weer aan de slag te krijgen richting betaald werk. Tijdens het onderzoek beantwoord de arbeidsdeskundige van Puls de volgende vragen:
- In hoeverre staan de medische beperkingen betaald werk in de weg?
- In welke functies kan de klant werken?
- Graag advies of betaald werk haalbaar is voor klant.
- Kan de klant, als deze geen opleiding zou volgen in staat worden geacht tot het verdienen van het wettelijk minimumloon? Dit in verband met de aanvraag individuele studietoeslag.
- Wat is de reikwijdte van de klant zijn mogelijkheden, op welke termijn en tegen welke inspanningen? Wat zijn de randvoorwaarden waaraan passend werk moet voldoen?
Hoe werkt een sociaal domein onderzoek?
Voorafgaand aan het onderzoek ontvangt de arbeidsdeskundige de informatie van de arts die bij de gemeente betrokken is. Dit zijn niet de medische gegevens, maar een vertaling naar de beperkingen en mogelijkheden. Eventueel vind er nog een gesprek plaats tussen de betrokken arts, arbeidsdeskundige en uitkeringsgerechtigde voor meer diepgang. Vervolgens heeft de arbeidsdeskundige nog een los gesprek met de uitkeringsgerechtigde van ongeveer 20 tot 40 minuten op de locatie van de gemeente of een van de spreekuurlocaties van de gemeente. Vervolgens maakt de arbeidsdeskundige een rapportage met daarin de werkmogelijkheden waarbij rekening is gehouden met de kennis, vaardigheden en beperkingen van de uitkeringsgerechtigde. Ook is hier een tijdspad aan toegevoegd en met een routekaart, bijvoorbeeld starten met vrijwilligerswerk, training of schuldsaneringsproject.
De conclusies van het gesprek worden in het gesprek met de uitkeringsgerechtigde gedeeld. In de rapportage wordt opgenomen of de uitkeringsgerechtigde zich kan vinden in de door de arbeidsdeskundige gestelde conclusies. De rapportage wordt ook naar de gemeente verstuurd en de uitkeringsgerechtigde op verzoek ook een afschrift van de rapportage ontvangen. De uitkeringsgerechtigde kan wel nog een beroep doen op het blokkeringsrecht als hij het niet eens is met de bevindingen van de arts.
